Hoeveel geld krijg jij voor die nier van jou?

Als levende donor teken je een formulier waarin je onder meer verklaart dat de donatie jou geen financieel gewin oplevert.

In Nederland is het wettelijk geregeld dat de nierdonatie bij leven de donor niets hoeft te kosten, maar ook niets mag opbrengen.

Je krijgt je reiskosten vergoed en een tegemoetkoming waarvan je vier mooie pyjama’s kunt kopen (quote Nicole Plas van de Stichting Doneren en Transplanteren) en that’s it.

Er gaan stemmen op om de levende donor voor de rest van zijn leven vrij te stellen van de zorgpremie, maar of het ooit zo ver zal komen betwijfel ik.

De andere kant van het verhaal is dat in ons land 6.500 nierpatiënten dialyseren. Nierdialyse kost zo’n 55.000 euro per patiënt per jaar.

Een niertransplantatie kost in het eerste jaar 80.000 euro plus ca. 6.000 euro per jaar aan nazorg en medicijnen voor de ontvanger.

We krijgen dan het volgende staatje:

 

Uiteraard is dit overzichtje fictief, want 25 jaar dialyseren komt in de praktijk bijna nooit voor. Het is een behandeling om te overleven die het lichaam (en dan met name de vaten) niet bepaald goed doet.

Alle kosten van de transplantatie worden betaald door de zorgverzekeraar van de ontvanger van mijn nier. De zorgverzekeraar heeft bij een succesvolle transplantatie vrijwel direct financieel baat bij de ingreep.

Mijn reiskosten worden sinds 1 januari van dit jaar betaald door mijn eigen zorgverzekeraar.

Een ander fenomeen is de orgaanhandel waar de medici fel tegen gekant zijn.

Dat zijn overigens dezelfde medici die nierpatiënten op pad zoeken sturen met de boodschap “ga maar alvast een nier zoeken”. Vaak onbegeleid en in het uiterste geval door wanhoop gedreven zijn deze mensen tot alles bereid, uiteindelijk zelfs tot het kopen van een nier.

Dit is in feite een symptoom van een systeem wat niet helemaal faalt maar wel voor een deel.

Als er voldoende nieren van overledenen en levende donoren zouden zijn, zou deze uitvlucht niet nodig zijn.